Bez morału

Na blogach w większości panują ostatnio nastroje melancholijne z tendencjami do narzekania, zupełnie bez związku opowiem więc historię. Moja przyjaciółka spędziła ostatnio tydzień u swojej koleżanki, informując mnie tylko zwięźle, że „Anka ma problemy”. Pomyślałam, że pewnie jakieś męsko-damskie zawirowania, i musi się wyżalić. Przyjaciółka wróciła i powiedziała mi co się stało. Rzeczona Anka (lat 30, matka dwójki małych dzieci i żona swego męża) jechała sobie prawym pasem, kiedy wyjechał jej jakiś na ten prawy pas. Żeby uniknąć stłuczki, zmieniła awaryjnie pas na lewy i nie zauważyła kobiety na pasach. Potrąciła ją. Kobieta zmarła, kiedy przyjechało pogotowie, osierocając piętnastoletniego syna. Anka jest w ciężkiej depresji, odmawia jakiegokolwiek wyjścia z domu, nie chce w ogóle mówić o tym wypadku (moja przyjaciółka dowiedziała się szczegółów od jej męża), oraz potwornie boi się wyroku. Jeżeli ją wsadzą, co chyba nie jest wykluczone, bo w końcu pieszy na pasach ma bezwzględne pierwszeństwo, to to będzie zmarnowane życie nie tylko jej, ale dodatkowo dzieci i męża. Tak czy siak, ona będzie już do końca żyła ze świadomością, że zabiła niewinną kobietę i odebrała komuś matkę.